dr hab. Grzegorz Berendt (wicedyrektor Muzeum II Wojny Światowej), dr hab. Sławomir Kalbarczyk (Biuro Badań Historycznych IPN), dr Maciej Korkuć (Oddziałowe Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Krakowie), dr Marcin Przegiętka (Biuro Badań Historycznych IPN), dr Mateusz Szpytma (wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej)
II RP była państwem wieloetnicznym. Obok dominującej ludności polskiej państwo zamieszkiwał znaczny odsetek mniejszości narodowych: Ukraińców, Żydów, Niemców, Białorusinów i innych, z których każda była wewnętrznie zróżnicowana. Wszystkie te narodowości musiały zmierzyć się z wojną i okupacją narzuconą przez Niemców i Sowietów. Postawy zarówno mniejszości narodowych i etnicznych Polaków były niezwykle różnorodne – nie tylko wobec władz okupacyjnych, ale przede wszystkim wobec siebie nawzajem. Rolę zasadniczej determinanty odgrywały tutaj ogólne cele polityki prowadzonej przez okupantów – odmiennej względem różnych narodowości, wygrywanie wewnętrznych antagonizmów oraz doświadczenia wyniesione z okresu przedwojennego.