Wschód w polskiej polityce zagranicznej postrzegany jest najczęściej przez pryzmat dogmatu o wrogiej wobec Polski Rosji, dążącej do odbudowania tradycyjnej strefy wpływów. Środowiska dążące do innego postrzegania stosunków polsko-rosyjskich są szybko stygmatyzowane jako „agenci”. Jednocześnie już parokrotnie polityka amerykańska, stanowiąca dla polskiej klasy politycznej punkt odniesienia, dokonywała zwrotu w relacjach z Kremlem, pozostawiając polskie władze z ich nieustannie konfrontacyjną retoryką.